Ania
ADHD u kobiet, intuicja, rozwój osobisty i lustro w oczach dzieci
Doszłam do bardzo granicznego momentu. Mimo wielu lat pracy nad sobą, ciągłego rozwoju osobistego, medytacji, szkoleniowych podróży, zapisywania marzeń i celów w plannerach – ciągle czegoś brakowało. Jakby brakujący puzel, który nie pozwalał ułożyć całego obrazu. Pracowałam z narzędziami, które działały u innych, ale ja w pewnych tematach stałam w miejscu. Zawieszona między wiedzą a zmianą.
I po raz kolejny odpowiedź przyszła przez moje córki.
Ich problemy, emocje, zachowania – to było jak lustro, które bezlitośnie odbijało moje wnętrze. A ja… próbowałam tego nie widzieć. Udawałam, że to działa inaczej. Ale życie ma swój sposób, by nas prowadzić.
Temat kryształowych dzieci przyszedł do mnie nagle – i już wiedziałam, że nie bez powodu. Diagnozy: spektrum autyzmu u młodszej córki, ADHD u starszej. Czy jestem gotowa, by pisać o tym teraz? Jeszcze nie wiem. Ale jedno wiem na pewno – to właśnie ich historia zaprowadziła mnie do mojej.
Bo kiedy zaczęłam zagłębiać się w temat ADHD u dziewczynek i kobiet, zobaczyłam… siebie.
To było jak czytanie opisu mojej codzienności. I kiedy zdecydowałam się na diagnozę, to już nie była ciekawość, to był proces potwierdzenia tego, co czułam od dawna.
ADHD u kobiet wygląda inaczej. Czasem to nadmiar myśli, czasem zamrożenie. Czasem perfekcjonizm, czasem chaos. Czasem wszystko naraz.
I choć diagnoza nie zmieniła mnie – to zmieniła moją opowieść o sobie.
To było niezwykle uwalniające.
Dziś widzę, jak intuicyjnie ratowałam siebie przez lata.
Wszystko, co wyczytywałam w książkach, co chłonęłam z podcastów, co praktykowałam z innymi – robiłam także dla siebie. Tyle że bez świadomości, że to było leczenie.
Moje ciało i dusza same szukały ratunku.
Dziś jestem w miejscu większego zrozumienia.
Gotowa dzielić się z innego poziomu. Nie tylko wiedzą – ale doświadczeniem.
Nie tylko narzędziami – ale prawdą.
Wracam. Do pisania. Do siebie. I do Was.